De afgelopen nachten heb ik me vol overgave in het harcore stapelbeddencircuit gestort. Tot nu toe was ik een echte ´prins op de erwt´ als het op slapen aankwam, maar dankzij de camino heb ik nu een gigantische stap voorwaarts gemaakt. Als een volleerd boeddhist verzet ik me niet langer tegen enig ongemak, maar heb ik nu geleerd te accepteren dat het af en toe lawaaiig is of stinkt, dat er ´s nachts mobieltjes af kunnen gaan en dat je totaal geen privacy hebt.
En ik zie nu ook de mooie kant ervan: je ontmoet binnen no-time leuke mensen, je hoeft je geen moment te vervelen en je kunt je talenkennis perfect reactiveren. Bovendien is het leuk om steeds weer mensen tegen te komen die je al eerder op weg hebt ontmoet en ervaringen uit te wisselen.
Een bijzondere ervaring was een verblijf in een cistercienzer klooster. ´s Avonds hebben we na de vespers buiten op het terras gezamenlijk een onduidelijke doch voedzame soep gegeten. Om 6 uur ´s ochtends weer uit de veren voor de volgende etappe.
Gisteren kwam ik bij de jeugdherberg van Gernika per toeval weer Oyvind (Noors) en Marina (zijn Witrussische vriendin) tegen. Oyvind heeft een zeer Brits gevoel voor humor en we hebben flink wat afgelachen tijdens het eten.
Vandaag ben ik met drie gepensioneerde Fransen uit Normandië opgetrokken: Jean-Pierre, Henry (zestigers) en Jean (72). Ongelofelijk sympathieke mensen. Al zingende, pratende en zwijgende vlogen de kilometers voorbij. In 9 uur hebben we meer dan 35 km door de bergen afgelegd, van Gernika naar Bilbao. Ik hoop dat ik – als ik zo oud ben als Jean – nog steeds zo goed kan lopen!
Wat geweldig allemaal 🙂
Je 1e week zit er op. Het ziet er naar uit, dat het een onvergetelijke geweldige tijd voor je word. Adios !
Leuk om weer van jullie te horen, tot later!
Goed zo. Je begint je al als een pelgrim te gedragen. Maar op zijn tijd mag mag je best op die erwt zitten hoor.
Ja, ik vermoed dat ik binnenkort een keer een ernstig luxe hotel ga boeken, hahaha! Nee hoor, als je maar flink veel loopt en Ohropax indoet, slaap je best goed hier. Tot horens!
Lieve Rene, vandaag ontving ik de prachtige foto van de vuurtoren. Ik voel me zeer vereerd dat ik echte post ontvang van de camino en en is een heel raar gegeven, maar simpelweg omdat jij hem loopt, springt die van mij geregeld en weer zeer levendig in mijn geheugen. Twee jaar geleden, toen Marie hem liep (de camino Frances) had ik precies hetzelfde, er is weer een deel van mij onderweg. Het is zo specifiek en het is bijna de hand van god zou ik zeggen dat je bij de 12 tribes terechtkomt! Even een klein kritiekpunt: ‘obscuur’ festival, daar neem ik als volger geen genoegen mee hoor, graag iets specifieker! Was het de naamdag van de dorpsheilige, de herdenking van een plaatselijk wonder, Keltische rituelen? Ik wil het allemaal weten hoor! Ik wens je een goede wandeling en ook af en toe alleen lopen hoor! lieve groet en God Speed, Maria
Ha Maria, leuk om van je te horen en mooi dat het herinneringen wakker maakt! Het was trouwens ‘Sant Elmo’ die dag. Ik heb nog aan een omstander gevraagd wat ze precies aan het vieren waren, maar die had geen flauw idee. Nu is het zo dat hier om de haverklap ferias zijn, dus op zich is dat wel begrijpelijk 😉
Mooi allemaal René!!! Geniet ervan!!! Vanaf nu ga ik je op de voet volgen, maar wel vanuit het suffe Nederland…